Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

enrumbar

Participio

enrumbado

Gerundio

enrumbando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

enrumbo
enrumbas / enrumbás
enrumba
enrumbamos
enrumbáis / enrumban
enrumban

Futuro simple o Futuro

enrumbaré
enrumbarás
enrumbará
enrumbaremos
enrumbaréis / enrumbarán
enrumbarán

Presente

enrumbe
enrumbes
enrumbe
enrumbemos
enrumbéis / enrumben
enrumben

Pretérito imperfecto o Copretérito

enrumbaba
enrumbabas
enrumbaba
enrumbábamos
enrumbabais / enrumbaban
enrumbaban

Condicional simple o Pospretérito

enrumbaría
enrumbarías
enrumbaría
enrumbaríamos
enrumbaríais / enrumbarían
enrumbarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

enrumbara o enrumbase
enrumbaras o enrumbases
enrumbara o enrumbase
enrumbáramos o enrumbásemos
enrumbarais o enrumbaseis / enrumbaran o enrumbasen
enrumbaran o enrumbasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

enrumbé
enrumbaste
enrumbó
enrumbamos
enrumbasteis / enrumbaron
enrumbaron

Futuro simple o Futuro

enrumbare
enrumbares
enrumbare
enrumbáremos
enrumbareis / enrumbaren
enrumbaren

IMPERATIVO
enrumba (tú) / enrumbá (vos)
enrumbad (vosotros) / enrumben (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE