Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

amenorgar

Participio

amenorgado

Gerundio

amenorgando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

amenorgo
amenorgas / amenorgás
amenorga
amenorgamos
amenorgáis / amenorgan
amenorgan

Futuro simple o Futuro

amenorgaré
amenorgarás
amenorgará
amenorgaremos
amenorgaréis / amenorgarán
amenorgarán

Presente

amenorgue
amenorgues
amenorgue
amenorguemos
amenorguéis / amenorguen
amenorguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

amenorgaba
amenorgabas
amenorgaba
amenorgábamos
amenorgabais / amenorgaban
amenorgaban

Condicional simple o Pospretérito

amenorgaría
amenorgarías
amenorgaría
amenorgaríamos
amenorgaríais / amenorgarían
amenorgarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

amenorgara o amenorgase
amenorgaras o amenorgases
amenorgara o amenorgase
amenorgáramos o amenorgásemos
amenorgarais o amenorgaseis / amenorgaran o amenorgasen
amenorgaran o amenorgasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

amenorgué
amenorgaste
amenorgó
amenorgamos
amenorgasteis / amenorgaron
amenorgaron

Futuro simple o Futuro

amenorgare
amenorgares
amenorgare
amenorgáremos
amenorgareis / amenorgaren
amenorgaren

IMPERATIVO
amenorga (tú) / amenorgá (vos)
amenorgad (vosotros) / amenorguen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE