Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

arrematar

Participio

arrematado

Gerundio

arrematando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

arremato
arrematas / arrematás
arremata
arrematamos
arrematáis / arrematan
arrematan

Futuro simple o Futuro

arremataré
arrematarás
arrematará
arremataremos
arremataréis / arrematarán
arrematarán

Presente

arremate
arremates
arremate
arrematemos
arrematéis / arrematen
arrematen

Pretérito imperfecto o Copretérito

arremataba
arrematabas
arremataba
arrematábamos
arrematabais / arremataban
arremataban

Condicional simple o Pospretérito

arremataría
arrematarías
arremataría
arremataríamos
arremataríais / arrematarían
arrematarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

arrematara o arrematase
arremataras o arrematases
arrematara o arrematase
arrematáramos o arrematásemos
arrematarais o arremataseis / arremataran o arrematasen
arremataran o arrematasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

arrematé
arremataste
arremató
arrematamos
arrematasteis / arremataron
arremataron

Futuro simple o Futuro

arrematare
arrematares
arrematare
arrematáremos
arrematareis / arremataren
arremataren

IMPERATIVO
arremata (tú) / arrematá (vos)
arrematad (vosotros) / arrematen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE