Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

cohechar

Participio

cohechado

Gerundio

cohechando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

cohecho
cohechas / cohechás
cohecha
cohechamos
cohecháis / cohechan
cohechan

Futuro simple o Futuro

cohecharé
cohecharás
cohechará
cohecharemos
cohecharéis / cohecharán
cohecharán

Presente

coheche
coheches
coheche
cohechemos
cohechéis / cohechen
cohechen

Pretérito imperfecto o Copretérito

cohechaba
cohechabas
cohechaba
cohechábamos
cohechabais / cohechaban
cohechaban

Condicional simple o Pospretérito

cohecharía
cohecharías
cohecharía
cohecharíamos
cohecharíais / cohecharían
cohecharían

Pretérito imperfecto o Pretérito

cohechara o cohechase
cohecharas o cohechases
cohechara o cohechase
cohecháramos o cohechásemos
cohecharais o cohechaseis / cohecharan o cohechasen
cohecharan o cohechasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

coheché
cohechaste
cohechó
cohechamos
cohechasteis / cohecharon
cohecharon

Futuro simple o Futuro

cohechare
cohechares
cohechare
cohecháremos
cohechareis / cohecharen
cohecharen

IMPERATIVO
cohecha (tú) / cohechá (vos)
cohechad (vosotros) / cohechen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE