Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

devanear

Participio

devaneado

Gerundio

devaneando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

devaneo
devaneas / devaneás
devanea
devaneamos
devaneáis / devanean
devanean

Futuro simple o Futuro

devanearé
devanearás
devaneará
devanearemos
devanearéis / devanearán
devanearán

Presente

devanee
devanees
devanee
devaneemos
devaneéis / devaneen
devaneen

Pretérito imperfecto o Copretérito

devaneaba
devaneabas
devaneaba
devaneábamos
devaneabais / devaneaban
devaneaban

Condicional simple o Pospretérito

devanearía
devanearías
devanearía
devanearíamos
devanearíais / devanearían
devanearían

Pretérito imperfecto o Pretérito

devaneara o devanease
devanearas o devaneases
devaneara o devanease
devaneáramos o devaneásemos
devanearais o devaneaseis / devanearan o devaneasen
devanearan o devaneasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

devaneé
devaneaste
devaneó
devaneamos
devaneasteis / devanearon
devanearon

Futuro simple o Futuro

devaneare
devaneares
devaneare
devaneáremos
devaneareis / devanearen
devanearen

IMPERATIVO
devanea (tú) / devaneá (vos)
devanead (vosotros) / devaneen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE