Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

insubordinar

Participio

insubordinado

Gerundio

insubordinando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

insubordino
insubordinas / insubordinás
insubordina
insubordinamos
insubordináis / insubordinan
insubordinan

Futuro simple o Futuro

insubordinaré
insubordinarás
insubordinará
insubordinaremos
insubordinaréis / insubordinarán
insubordinarán

Presente

insubordine
insubordines
insubordine
insubordinemos
insubordinéis / insubordinen
insubordinen

Pretérito imperfecto o Copretérito

insubordinaba
insubordinabas
insubordinaba
insubordinábamos
insubordinabais / insubordinaban
insubordinaban

Condicional simple o Pospretérito

insubordinaría
insubordinarías
insubordinaría
insubordinaríamos
insubordinaríais / insubordinarían
insubordinarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

insubordinara o insubordinase
insubordinaras o insubordinases
insubordinara o insubordinase
insubordináramos o insubordinásemos
insubordinarais o insubordinaseis / insubordinaran o insubordinasen
insubordinaran o insubordinasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

insubordiné
insubordinaste
insubordinó
insubordinamos
insubordinasteis / insubordinaron
insubordinaron

Futuro simple o Futuro

insubordinare
insubordinares
insubordinare
insubordináremos
insubordinareis / insubordinaren
insubordinaren

IMPERATIVO
insubordina (tú) / insubordiná (vos)
insubordinad (vosotros) / insubordinen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE