Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

aperar

Participio

aperado

Gerundio

aperando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

apero
aperas / aperás
apera
aperamos
aperáis / aperan
aperan

Futuro simple o Futuro

aperaré
aperarás
aperará
aperaremos
aperaréis / aperarán
aperarán

Presente

apere
aperes
apere
aperemos
aperéis / aperen
aperen

Pretérito imperfecto o Copretérito

aperaba
aperabas
aperaba
aperábamos
aperabais / aperaban
aperaban

Condicional simple o Pospretérito

aperaría
aperarías
aperaría
aperaríamos
aperaríais / aperarían
aperarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

aperara o aperase
aperaras o aperases
aperara o aperase
aperáramos o aperásemos
aperarais o aperaseis / aperaran o aperasen
aperaran o aperasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

aperé
aperaste
aperó
aperamos
aperasteis / aperaron
aperaron

Futuro simple o Futuro

aperare
aperares
aperare
aperáremos
aperareis / aperaren
aperaren

IMPERATIVO
apera (tú) / aperá (vos)
aperad (vosotros) / aperen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE