Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

ajamonarse

Participio

ajamonado

Gerundio

ajamonándome, ajamonándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me ajamono
te ajamonas / te ajamonás
se ajamona
nos ajamonamos
os ajamonáis / se ajamonan
se ajamonan

Futuro simple o Futuro

me ajamonaré
te ajamonarás
se ajamonará
nos ajamonaremos
os ajamonaréis / se ajamonarán
se ajamonarán

Presente

me ajamone
te ajamones
se ajamone
nos ajamonemos
os ajamonéis / se ajamonen
se ajamonen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me ajamonaba
te ajamonabas
se ajamonaba
nos ajamonábamos
os ajamonabais / se ajamonaban
se ajamonaban

Condicional simple o Pospretérito

me ajamonaría
te ajamonarías
se ajamonaría
nos ajamonaríamos
os ajamonaríais / se ajamonarían
se ajamonarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me ajamonara o me ajamonase
te ajamonaras o te ajamonases
se ajamonara o se ajamonase
nos ajamonáramos o nos ajamonásemos
os ajamonarais u os ajamonaseis / se ajamonaran o se ajamonasen
se ajamonaran o se ajamonasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me ajamoné
te ajamonaste
se ajamonó
nos ajamonamos
os ajamonasteis / se ajamonaron
se ajamonaron

Futuro simple o Futuro

me ajamonare
te ajamonares
se ajamonare
nos ajamonáremos
os ajamonareis / se ajamonaren
se ajamonaren

IMPERATIVO
ajamónate (tú) / ajamonate (vos)
ajamonaos (vosotros) / ajamónense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE