Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

encornar

Participio

encornado

Gerundio

encornando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

encorno
encornas / encornás
encorna
encornamos
encornáis / encornan
encornan

Futuro simple o Futuro

encornaré
encornarás
encornará
encornaremos
encornaréis / encornarán
encornarán

Presente

encorne
encornes
encorne
encornemos
encornéis / encornen
encornen

Pretérito imperfecto o Copretérito

encornaba
encornabas
encornaba
encornábamos
encornabais / encornaban
encornaban

Condicional simple o Pospretérito

encornaría
encornarías
encornaría
encornaríamos
encornaríais / encornarían
encornarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

encornara o encornase
encornaras o encornases
encornara o encornase
encornáramos o encornásemos
encornarais o encornaseis / encornaran o encornasen
encornaran o encornasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

encorné
encornaste
encornó
encornamos
encornasteis / encornaron
encornaron

Futuro simple o Futuro

encornare
encornares
encornare
encornáremos
encornareis / encornaren
encornaren

IMPERATIVO
encorna (tú) / encorná (vos)
encornad (vosotros) / encornen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE