Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

afumar

Participio

afumado

Gerundio

afumando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

afumo
afumas / afumás
afuma
afumamos
afumáis / afuman
afuman

Futuro simple o Futuro

afumaré
afumarás
afumará
afumaremos
afumaréis / afumarán
afumarán

Presente

afume
afumes
afume
afumemos
afuméis / afumen
afumen

Pretérito imperfecto o Copretérito

afumaba
afumabas
afumaba
afumábamos
afumabais / afumaban
afumaban

Condicional simple o Pospretérito

afumaría
afumarías
afumaría
afumaríamos
afumaríais / afumarían
afumarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

afumara o afumase
afumaras o afumases
afumara o afumase
afumáramos o afumásemos
afumarais o afumaseis / afumaran o afumasen
afumaran o afumasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

afumé
afumaste
afumó
afumamos
afumasteis / afumaron
afumaron

Futuro simple o Futuro

afumare
afumares
afumare
afumáremos
afumareis / afumaren
afumaren

IMPERATIVO
afuma (tú) / afumá (vos)
afumad (vosotros) / afumen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE