Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

paraliticarse

Participio

paraliticado

Gerundio

paraliticándome, paraliticándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me paralitico
te paraliticas / te paraliticás
se paralitica
nos paraliticamos
os paraliticáis / se paralitican
se paralitican

Futuro simple o Futuro

me paraliticaré
te paraliticarás
se paraliticará
nos paraliticaremos
os paraliticaréis / se paraliticarán
se paraliticarán

Presente

me paralitique
te paralitiques
se paralitique
nos paralitiquemos
os paralitiquéis / se paralitiquen
se paralitiquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me paraliticaba
te paraliticabas
se paraliticaba
nos paraliticábamos
os paraliticabais / se paraliticaban
se paraliticaban

Condicional simple o Pospretérito

me paraliticaría
te paraliticarías
se paraliticaría
nos paraliticaríamos
os paraliticaríais / se paraliticarían
se paraliticarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me paraliticara o me paraliticase
te paraliticaras o te paraliticases
se paraliticara o se paraliticase
nos paraliticáramos o nos paraliticásemos
os paraliticarais u os paraliticaseis / se paraliticaran o se paraliticasen
se paraliticaran o se paraliticasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me paralitiqué
te paraliticaste
se paraliticó
nos paraliticamos
os paraliticasteis / se paraliticaron
se paraliticaron

Futuro simple o Futuro

me paraliticare
te paraliticares
se paraliticare
nos paraliticáremos
os paraliticareis / se paraliticaren
se paraliticaren

IMPERATIVO
paralitícate (tú) / paraliticate (vos)
paraliticaos (vosotros) / paralitíquense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE