Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

vindicar

Participio

vindicado

Gerundio

vindicando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

vindico
vindicas / vindicás
vindica
vindicamos
vindicáis / vindican
vindican

Futuro simple o Futuro

vindicaré
vindicarás
vindicará
vindicaremos
vindicaréis / vindicarán
vindicarán

Presente

vindique
vindiques
vindique
vindiquemos
vindiquéis / vindiquen
vindiquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

vindicaba
vindicabas
vindicaba
vindicábamos
vindicabais / vindicaban
vindicaban

Condicional simple o Pospretérito

vindicaría
vindicarías
vindicaría
vindicaríamos
vindicaríais / vindicarían
vindicarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

vindicara o vindicase
vindicaras o vindicases
vindicara o vindicase
vindicáramos o vindicásemos
vindicarais o vindicaseis / vindicaran o vindicasen
vindicaran o vindicasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

vindiqué
vindicaste
vindicó
vindicamos
vindicasteis / vindicaron
vindicaron

Futuro simple o Futuro

vindicare
vindicares
vindicare
vindicáremos
vindicareis / vindicaren
vindicaren

IMPERATIVO
vindica (tú) / vindicá (vos)
vindicad (vosotros) / vindiquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE