Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

singularizar

Participio

singularizado

Gerundio

singularizando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

singularizo
singularizas / singularizás
singulariza
singularizamos
singularizáis / singularizan
singularizan

Futuro simple o Futuro

singularizaré
singularizarás
singularizará
singularizaremos
singularizaréis / singularizarán
singularizarán

Presente

singularice
singularices
singularice
singularicemos
singularicéis / singularicen
singularicen

Pretérito imperfecto o Copretérito

singularizaba
singularizabas
singularizaba
singularizábamos
singularizabais / singularizaban
singularizaban

Condicional simple o Pospretérito

singularizaría
singularizarías
singularizaría
singularizaríamos
singularizaríais / singularizarían
singularizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

singularizara o singularizase
singularizaras o singularizases
singularizara o singularizase
singularizáramos o singularizásemos
singularizarais o singularizaseis / singularizaran o singularizasen
singularizaran o singularizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

singularicé
singularizaste
singularizó
singularizamos
singularizasteis / singularizaron
singularizaron

Futuro simple o Futuro

singularizare
singularizares
singularizare
singularizáremos
singularizareis / singularizaren
singularizaren

IMPERATIVO
singulariza (tú) / singularizá (vos)
singularizad (vosotros) / singularicen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE