Diccionario de la lengua española (2001)

Presente

me enfurruño
te enfurruñas / te enfurruñás
se enfurruña
nos enfurruñamos
os enfurruñáis / se enfurruñan
se enfurruñan

Futuro simple o Futuro

me enfurruñaré
te enfurruñarás
se enfurruñará
nos enfurruñaremos
os enfurruñaréis / se enfurruñarán
se enfurruñarán

Presente

me enfurruñe
te enfurruñes
se enfurruñe
nos enfurruñemos
os enfurruñéis / se enfurruñen
se enfurruñen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me enfurruñaba
te enfurruñabas
se enfurruñaba
nos enfurruñábamos
os enfurruñabais / se enfurruñaban
se enfurruñaban

Condicional simple o Pospretérito

me enfurruñaría
te enfurruñarías
se enfurruñaría
nos enfurruñaríamos
os enfurruñaríais / se enfurruñarían
se enfurruñarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me enfurruñara o me enfurruñase
te enfurruñaras o te enfurruñases
se enfurruñara o se enfurruñase
nos enfurruñáramos o nos enfurruñásemos
os enfurruñarais u os enfurruñaseis / se enfurruñaran o se enfurruñasen
se enfurruñaran o se enfurruñasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me enfurruñé
te enfurruñaste
se enfurruñó
nos enfurruñamos
os enfurruñasteis / se enfurruñaron
se enfurruñaron

Futuro simple o Futuro

me enfurruñare
te enfurruñares
se enfurruñare
nos enfurruñáremos
os enfurruñareis / se enfurruñaren
se enfurruñaren