Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

carrucar

Participio

carrucado

Gerundio

carrucando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

carruco
carrucas / carrucás
carruca
carrucamos
carrucáis / carrucan
carrucan

Futuro simple o Futuro

carrucaré
carrucarás
carrucará
carrucaremos
carrucaréis / carrucarán
carrucarán

Presente

carruque
carruques
carruque
carruquemos
carruquéis / carruquen
carruquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

carrucaba
carrucabas
carrucaba
carrucábamos
carrucabais / carrucaban
carrucaban

Condicional simple o Pospretérito

carrucaría
carrucarías
carrucaría
carrucaríamos
carrucaríais / carrucarían
carrucarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

carrucara o carrucase
carrucaras o carrucases
carrucara o carrucase
carrucáramos o carrucásemos
carrucarais o carrucaseis / carrucaran o carrucasen
carrucaran o carrucasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

carruqué
carrucaste
carrucó
carrucamos
carrucasteis / carrucaron
carrucaron

Futuro simple o Futuro

carrucare
carrucares
carrucare
carrucáremos
carrucareis / carrucaren
carrucaren

IMPERATIVO
carruca (tú) / carrucá (vos)
carrucad (vosotros) / carruquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE