Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

forcatear

Participio

forcateado

Gerundio

forcateando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

forcateo
forcateas / forcateás
forcatea
forcateamos
forcateáis / forcatean
forcatean

Futuro simple o Futuro

forcatearé
forcatearás
forcateará
forcatearemos
forcatearéis / forcatearán
forcatearán

Presente

forcatee
forcatees
forcatee
forcateemos
forcateéis / forcateen
forcateen

Pretérito imperfecto o Copretérito

forcateaba
forcateabas
forcateaba
forcateábamos
forcateabais / forcateaban
forcateaban

Condicional simple o Pospretérito

forcatearía
forcatearías
forcatearía
forcatearíamos
forcatearíais / forcatearían
forcatearían

Pretérito imperfecto o Pretérito

forcateara o forcatease
forcatearas o forcateases
forcateara o forcatease
forcateáramos o forcateásemos
forcatearais o forcateaseis / forcatearan o forcateasen
forcatearan o forcateasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

forcateé
forcateaste
forcateó
forcateamos
forcateasteis / forcatearon
forcatearon

Futuro simple o Futuro

forcateare
forcateares
forcateare
forcateáremos
forcateareis / forcatearen
forcatearen

IMPERATIVO
forcatea (tú) / forcateá (vos)
forcatead (vosotros) / forcateen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE