Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

abotargarse

Participio

abotargado

Gerundio

abotargándome, abotargándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me abotargo
te abotargas / te abotargás
se abotarga
nos abotargamos
os abotargáis / se abotargan
se abotargan

Futuro simple o Futuro

me abotargaré
te abotargarás
se abotargará
nos abotargaremos
os abotargaréis / se abotargarán
se abotargarán

Presente

me abotargue
te abotargues
se abotargue
nos abotarguemos
os abotarguéis / se abotarguen
se abotarguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me abotargaba
te abotargabas
se abotargaba
nos abotargábamos
os abotargabais / se abotargaban
se abotargaban

Condicional simple o Pospretérito

me abotargaría
te abotargarías
se abotargaría
nos abotargaríamos
os abotargaríais / se abotargarían
se abotargarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me abotargara o me abotargase
te abotargaras o te abotargases
se abotargara o se abotargase
nos abotargáramos o nos abotargásemos
os abotargarais u os abotargaseis / se abotargaran o se abotargasen
se abotargaran o se abotargasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me abotargué
te abotargaste
se abotargó
nos abotargamos
os abotargasteis / se abotargaron
se abotargaron

Futuro simple o Futuro

me abotargare
te abotargares
se abotargare
nos abotargáremos
os abotargareis / se abotargaren
se abotargaren

IMPERATIVO
abotárgate (tú) / abotargate (vos)
abotargaos (vosotros) / abotárguense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE