Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

apitucarse

Participio

apitucado

Gerundio

apitucándome, apitucándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me apituco
te apitucas / te apitucás
se apituca
nos apitucamos
os apitucáis / se apitucan
se apitucan

Futuro simple o Futuro

me apitucaré
te apitucarás
se apitucará
nos apitucaremos
os apitucaréis / se apitucarán
se apitucarán

Presente

me apituque
te apituques
se apituque
nos apituquemos
os apituquéis / se apituquen
se apituquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me apitucaba
te apitucabas
se apitucaba
nos apitucábamos
os apitucabais / se apitucaban
se apitucaban

Condicional simple o Pospretérito

me apitucaría
te apitucarías
se apitucaría
nos apitucaríamos
os apitucaríais / se apitucarían
se apitucarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me apitucara o me apitucase
te apitucaras o te apitucases
se apitucara o se apitucase
nos apitucáramos o nos apitucásemos
os apitucarais u os apitucaseis / se apitucaran o se apitucasen
se apitucaran o se apitucasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me apituqué
te apitucaste
se apitucó
nos apitucamos
os apitucasteis / se apitucaron
se apitucaron

Futuro simple o Futuro

me apitucare
te apitucares
se apitucare
nos apitucáremos
os apitucareis / se apitucaren
se apitucaren

IMPERATIVO
apitúcate (tú) / apitucate (vos)
apitucaos (vosotros) / apitúquense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE