Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

afalagar

Participio

afalagado

Gerundio

afalagando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

afalago
afalagas / afalagás
afalaga
afalagamos
afalagáis / afalagan
afalagan

Futuro simple o Futuro

afalagaré
afalagarás
afalagará
afalagaremos
afalagaréis / afalagarán
afalagarán

Presente

afalague
afalagues
afalague
afalaguemos
afalaguéis / afalaguen
afalaguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

afalagaba
afalagabas
afalagaba
afalagábamos
afalagabais / afalagaban
afalagaban

Condicional simple o Pospretérito

afalagaría
afalagarías
afalagaría
afalagaríamos
afalagaríais / afalagarían
afalagarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

afalagara o afalagase
afalagaras o afalagases
afalagara o afalagase
afalagáramos o afalagásemos
afalagarais o afalagaseis / afalagaran o afalagasen
afalagaran o afalagasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

afalagué
afalagaste
afalagó
afalagamos
afalagasteis / afalagaron
afalagaron

Futuro simple o Futuro

afalagare
afalagares
afalagare
afalagáremos
afalagareis / afalagaren
afalagaren

IMPERATIVO
afalaga (tú) / afalagá (vos)
afalagad (vosotros) / afalaguen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE