Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

aforcar

Participio

aforcado

Gerundio

aforcando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

aforco
aforcas / aforcás
aforca
aforcamos
aforcáis / aforcan
aforcan

Futuro simple o Futuro

aforcaré
aforcarás
aforcará
aforcaremos
aforcaréis / aforcarán
aforcarán

Presente

aforque
aforques
aforque
aforquemos
aforquéis / aforquen
aforquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

aforcaba
aforcabas
aforcaba
aforcábamos
aforcabais / aforcaban
aforcaban

Condicional simple o Pospretérito

aforcaría
aforcarías
aforcaría
aforcaríamos
aforcaríais / aforcarían
aforcarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

aforcara o aforcase
aforcaras o aforcases
aforcara o aforcase
aforcáramos o aforcásemos
aforcarais o aforcaseis / aforcaran o aforcasen
aforcaran o aforcasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

aforqué
aforcaste
aforcó
aforcamos
aforcasteis / aforcaron
aforcaron

Futuro simple o Futuro

aforcare
aforcares
aforcare
aforcáremos
aforcareis / aforcaren
aforcaren

IMPERATIVO
aforca (tú) / aforcá (vos)
aforcad (vosotros) / aforquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE