Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

fecundar

Participio

fecundado

Gerundio

fecundando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

fecundo
fecundas / fecundás
fecunda
fecundamos
fecundáis / fecundan
fecundan

Futuro simple o Futuro

fecundaré
fecundarás
fecundará
fecundaremos
fecundaréis / fecundarán
fecundarán

Presente

fecunde
fecundes
fecunde
fecundemos
fecundéis / fecunden
fecunden

Pretérito imperfecto o Copretérito

fecundaba
fecundabas
fecundaba
fecundábamos
fecundabais / fecundaban
fecundaban

Condicional simple o Pospretérito

fecundaría
fecundarías
fecundaría
fecundaríamos
fecundaríais / fecundarían
fecundarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

fecundara o fecundase
fecundaras o fecundases
fecundara o fecundase
fecundáramos o fecundásemos
fecundarais o fecundaseis / fecundaran o fecundasen
fecundaran o fecundasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

fecundé
fecundaste
fecundó
fecundamos
fecundasteis / fecundaron
fecundaron

Futuro simple o Futuro

fecundare
fecundares
fecundare
fecundáremos
fecundareis / fecundaren
fecundaren

IMPERATIVO
fecunda (tú) / fecundá (vos)
fecundad (vosotros) / fecunden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE