Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

desaporcar

Participio

desaporcado

Gerundio

desaporcando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

desaporco
desaporcas / desaporcás
desaporca
desaporcamos
desaporcáis / desaporcan
desaporcan

Futuro simple o Futuro

desaporcaré
desaporcarás
desaporcará
desaporcaremos
desaporcaréis / desaporcarán
desaporcarán

Presente

desaporque
desaporques
desaporque
desaporquemos
desaporquéis / desaporquen
desaporquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

desaporcaba
desaporcabas
desaporcaba
desaporcábamos
desaporcabais / desaporcaban
desaporcaban

Condicional simple o Pospretérito

desaporcaría
desaporcarías
desaporcaría
desaporcaríamos
desaporcaríais / desaporcarían
desaporcarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

desaporcara o desaporcase
desaporcaras o desaporcases
desaporcara o desaporcase
desaporcáramos o desaporcásemos
desaporcarais o desaporcaseis / desaporcaran o desaporcasen
desaporcaran o desaporcasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

desaporqué
desaporcaste
desaporcó
desaporcamos
desaporcasteis / desaporcaron
desaporcaron

Futuro simple o Futuro

desaporcare
desaporcares
desaporcare
desaporcáremos
desaporcareis / desaporcaren
desaporcaren

IMPERATIVO
desaporca (tú) / desaporcá (vos)
desaporcad (vosotros) / desaporquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE