Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

bofarse

Participio

bofado

Gerundio

bofándome, bofándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me bofo
te bofas / te bofás
se bofa
nos bofamos
os bofáis / se bofan
se bofan

Futuro simple o Futuro

me bofaré
te bofarás
se bofará
nos bofaremos
os bofaréis / se bofarán
se bofarán

Presente

me bofe
te bofes
se bofe
nos bofemos
os boféis / se bofen
se bofen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me bofaba
te bofabas
se bofaba
nos bofábamos
os bofabais / se bofaban
se bofaban

Condicional simple o Pospretérito

me bofaría
te bofarías
se bofaría
nos bofaríamos
os bofaríais / se bofarían
se bofarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me bofara o me bofase
te bofaras o te bofases
se bofara o se bofase
nos bofáramos o nos bofásemos
os bofarais u os bofaseis / se bofaran o se bofasen
se bofaran o se bofasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me bofé
te bofaste
se bofó
nos bofamos
os bofasteis / se bofaron
se bofaron

Futuro simple o Futuro

me bofare
te bofares
se bofare
nos bofáremos
os bofareis / se bofaren
se bofaren

IMPERATIVO
bófate (tú) / bofate (vos)
bofaos (vosotros) / bófense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE