Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

desgaznatarse

Participio

desgaznatado

Gerundio

desgaznatándome, desgaznatándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me desgaznato
te desgaznatas / te desgaznatás
se desgaznata
nos desgaznatamos
os desgaznatáis / se desgaznatan
se desgaznatan

Futuro simple o Futuro

me desgaznataré
te desgaznatarás
se desgaznatará
nos desgaznataremos
os desgaznataréis / se desgaznatarán
se desgaznatarán

Presente

me desgaznate
te desgaznates
se desgaznate
nos desgaznatemos
os desgaznatéis / se desgaznaten
se desgaznaten

Pretérito imperfecto o Copretérito

me desgaznataba
te desgaznatabas
se desgaznataba
nos desgaznatábamos
os desgaznatabais / se desgaznataban
se desgaznataban

Condicional simple o Pospretérito

me desgaznataría
te desgaznatarías
se desgaznataría
nos desgaznataríamos
os desgaznataríais / se desgaznatarían
se desgaznatarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me desgaznatara o me desgaznatase
te desgaznataras o te desgaznatases
se desgaznatara o se desgaznatase
nos desgaznatáramos o nos desgaznatásemos
os desgaznatarais u os desgaznataseis / se desgaznataran o se desgaznatasen
se desgaznataran o se desgaznatasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me desgaznaté
te desgaznataste
se desgaznató
nos desgaznatamos
os desgaznatasteis / se desgaznataron
se desgaznataron

Futuro simple o Futuro

me desgaznatare
te desgaznatares
se desgaznatare
nos desgaznatáremos
os desgaznatareis / se desgaznataren
se desgaznataren

IMPERATIVO
desgaznátate (tú) / desgaznatate (vos)
desgaznataos (vosotros) / desgaznátense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE