Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

engarrar

Participio

engarrado

Gerundio

engarrando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

engarro
engarras / engarrás
engarra
engarramos
engarráis / engarran
engarran

Futuro simple o Futuro

engarraré
engarrarás
engarrará
engarraremos
engarraréis / engarrarán
engarrarán

Presente

engarre
engarres
engarre
engarremos
engarréis / engarren
engarren

Pretérito imperfecto o Copretérito

engarraba
engarrabas
engarraba
engarrábamos
engarrabais / engarraban
engarraban

Condicional simple o Pospretérito

engarraría
engarrarías
engarraría
engarraríamos
engarraríais / engarrarían
engarrarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

engarrara o engarrase
engarraras o engarrases
engarrara o engarrase
engarráramos o engarrásemos
engarrarais o engarraseis / engarraran o engarrasen
engarraran o engarrasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

engarré
engarraste
engarró
engarramos
engarrasteis / engarraron
engarraron

Futuro simple o Futuro

engarrare
engarrares
engarrare
engarráremos
engarrareis / engarraren
engarraren

IMPERATIVO
engarra (tú) / engarrá (vos)
engarrad (vosotros) / engarren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE