Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

adunar

Participio

adunado

Gerundio

adunando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

aduno
adunas / adunás
aduna
adunamos
adunáis / adunan
adunan

Futuro simple o Futuro

adunaré
adunarás
adunará
adunaremos
adunaréis / adunarán
adunarán

Presente

adune
adunes
adune
adunemos
adunéis / adunen
adunen

Pretérito imperfecto o Copretérito

adunaba
adunabas
adunaba
adunábamos
adunabais / adunaban
adunaban

Condicional simple o Pospretérito

adunaría
adunarías
adunaría
adunaríamos
adunaríais / adunarían
adunarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

adunara o adunase
adunaras o adunases
adunara o adunase
adunáramos o adunásemos
adunarais o adunaseis / adunaran o adunasen
adunaran o adunasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

aduné
adunaste
adunó
adunamos
adunasteis / adunaron
adunaron

Futuro simple o Futuro

adunare
adunares
adunare
adunáremos
adunareis / adunaren
adunaren

IMPERATIVO
aduna (tú) / aduná (vos)
adunad (vosotros) / adunen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE