Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

pernotar

Participio

pernotado

Gerundio

pernotando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

pernoto
pernotas / pernotás
pernota
pernotamos
pernotáis / pernotan
pernotan

Futuro simple o Futuro

pernotaré
pernotarás
pernotará
pernotaremos
pernotaréis / pernotarán
pernotarán

Presente

pernote
pernotes
pernote
pernotemos
pernotéis / pernoten
pernoten

Pretérito imperfecto o Copretérito

pernotaba
pernotabas
pernotaba
pernotábamos
pernotabais / pernotaban
pernotaban

Condicional simple o Pospretérito

pernotaría
pernotarías
pernotaría
pernotaríamos
pernotaríais / pernotarían
pernotarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

pernotara o pernotase
pernotaras o pernotases
pernotara o pernotase
pernotáramos o pernotásemos
pernotarais o pernotaseis / pernotaran o pernotasen
pernotaran o pernotasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

pernoté
pernotaste
pernotó
pernotamos
pernotasteis / pernotaron
pernotaron

Futuro simple o Futuro

pernotare
pernotares
pernotare
pernotáremos
pernotareis / pernotaren
pernotaren

IMPERATIVO
pernota (tú) / pernotá (vos)
pernotad (vosotros) / pernoten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE