Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

intimidar

Participio

intimidado

Gerundio

intimidando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

intimido
intimidas / intimidás
intimida
intimidamos
intimidáis / intimidan
intimidan

Futuro simple o Futuro

intimidaré
intimidarás
intimidará
intimidaremos
intimidaréis / intimidarán
intimidarán

Presente

intimide
intimides
intimide
intimidemos
intimidéis / intimiden
intimiden

Pretérito imperfecto o Copretérito

intimidaba
intimidabas
intimidaba
intimidábamos
intimidabais / intimidaban
intimidaban

Condicional simple o Pospretérito

intimidaría
intimidarías
intimidaría
intimidaríamos
intimidaríais / intimidarían
intimidarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

intimidara o intimidase
intimidaras o intimidases
intimidara o intimidase
intimidáramos o intimidásemos
intimidarais o intimidaseis / intimidaran o intimidasen
intimidaran o intimidasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

intimidé
intimidaste
intimidó
intimidamos
intimidasteis / intimidaron
intimidaron

Futuro simple o Futuro

intimidare
intimidares
intimidare
intimidáremos
intimidareis / intimidaren
intimidaren

IMPERATIVO
intimida (tú) / intimidá (vos)
intimidad (vosotros) / intimiden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE