Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

carpintear

Participio

carpinteado

Gerundio

carpinteando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

carpinteo
carpinteas / carpinteás
carpintea
carpinteamos
carpinteáis / carpintean
carpintean

Futuro simple o Futuro

carpintearé
carpintearás
carpinteará
carpintearemos
carpintearéis / carpintearán
carpintearán

Presente

carpintee
carpintees
carpintee
carpinteemos
carpinteéis / carpinteen
carpinteen

Pretérito imperfecto o Copretérito

carpinteaba
carpinteabas
carpinteaba
carpinteábamos
carpinteabais / carpinteaban
carpinteaban

Condicional simple o Pospretérito

carpintearía
carpintearías
carpintearía
carpintearíamos
carpintearíais / carpintearían
carpintearían

Pretérito imperfecto o Pretérito

carpinteara o carpintease
carpintearas o carpinteases
carpinteara o carpintease
carpinteáramos o carpinteásemos
carpintearais o carpinteaseis / carpintearan o carpinteasen
carpintearan o carpinteasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

carpinteé
carpinteaste
carpinteó
carpinteamos
carpinteasteis / carpintearon
carpintearon

Futuro simple o Futuro

carpinteare
carpinteares
carpinteare
carpinteáremos
carpinteareis / carpintearen
carpintearen

IMPERATIVO
carpintea (tú) / carpinteá (vos)
carpintead (vosotros) / carpinteen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE