Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rebudiar

Participio

rebudiado

Gerundio

rebudiando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

rebudio
rebudias / rebudiás
rebudia
rebudiamos
rebudiáis / rebudian
rebudian

Futuro simple o Futuro

rebudiaré
rebudiarás
rebudiará
rebudiaremos
rebudiaréis / rebudiarán
rebudiarán

Presente

rebudie
rebudies
rebudie
rebudiemos
rebudiéis / rebudien
rebudien

Pretérito imperfecto o Copretérito

rebudiaba
rebudiabas
rebudiaba
rebudiábamos
rebudiabais / rebudiaban
rebudiaban

Condicional simple o Pospretérito

rebudiaría
rebudiarías
rebudiaría
rebudiaríamos
rebudiaríais / rebudiarían
rebudiarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rebudiara o rebudiase
rebudiaras o rebudiases
rebudiara o rebudiase
rebudiáramos o rebudiásemos
rebudiarais o rebudiaseis / rebudiaran o rebudiasen
rebudiaran o rebudiasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

rebudié
rebudiaste
rebudió
rebudiamos
rebudiasteis / rebudiaron
rebudiaron

Futuro simple o Futuro

rebudiare
rebudiares
rebudiare
rebudiáremos
rebudiareis / rebudiaren
rebudiaren

IMPERATIVO
rebudia (tú) / rebudiá (vos)
rebudiad (vosotros) / rebudien (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE