Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

indultar

Participio

indultado

Gerundio

indultando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

indulto
indultas / indultás
indulta
indultamos
indultáis / indultan
indultan

Futuro simple o Futuro

indultaré
indultarás
indultará
indultaremos
indultaréis / indultarán
indultarán

Presente

indulte
indultes
indulte
indultemos
indultéis / indulten
indulten

Pretérito imperfecto o Copretérito

indultaba
indultabas
indultaba
indultábamos
indultabais / indultaban
indultaban

Condicional simple o Pospretérito

indultaría
indultarías
indultaría
indultaríamos
indultaríais / indultarían
indultarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

indultara o indultase
indultaras o indultases
indultara o indultase
indultáramos o indultásemos
indultarais o indultaseis / indultaran o indultasen
indultaran o indultasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

indulté
indultaste
indultó
indultamos
indultasteis / indultaron
indultaron

Futuro simple o Futuro

indultare
indultares
indultare
indultáremos
indultareis / indultaren
indultaren

IMPERATIVO
indulta (tú) / indultá (vos)
indultad (vosotros) / indulten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE