Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

ironizar

Participio

ironizado

Gerundio

ironizando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

ironizo
ironizas / ironizás
ironiza
ironizamos
ironizáis / ironizan
ironizan

Futuro simple o Futuro

ironizaré
ironizarás
ironizará
ironizaremos
ironizaréis / ironizarán
ironizarán

Presente

ironice
ironices
ironice
ironicemos
ironicéis / ironicen
ironicen

Pretérito imperfecto o Copretérito

ironizaba
ironizabas
ironizaba
ironizábamos
ironizabais / ironizaban
ironizaban

Condicional simple o Pospretérito

ironizaría
ironizarías
ironizaría
ironizaríamos
ironizaríais / ironizarían
ironizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

ironizara o ironizase
ironizaras o ironizases
ironizara o ironizase
ironizáramos o ironizásemos
ironizarais o ironizaseis / ironizaran o ironizasen
ironizaran o ironizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

ironicé
ironizaste
ironizó
ironizamos
ironizasteis / ironizaron
ironizaron

Futuro simple o Futuro

ironizare
ironizares
ironizare
ironizáremos
ironizareis / ironizaren
ironizaren

IMPERATIVO
ironiza (tú) / ironizá (vos)
ironizad (vosotros) / ironicen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE