Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

percatar

Participio

percatado

Gerundio

percatando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

percato
percatas / percatás
percata
percatamos
percatáis / percatan
percatan

Futuro simple o Futuro

percataré
percatarás
percatará
percataremos
percataréis / percatarán
percatarán

Presente

percate
percates
percate
percatemos
percatéis / percaten
percaten

Pretérito imperfecto o Copretérito

percataba
percatabas
percataba
percatábamos
percatabais / percataban
percataban

Condicional simple o Pospretérito

percataría
percatarías
percataría
percataríamos
percataríais / percatarían
percatarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

percatara o percatase
percataras o percatases
percatara o percatase
percatáramos o percatásemos
percatarais o percataseis / percataran o percatasen
percataran o percatasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

percaté
percataste
percató
percatamos
percatasteis / percataron
percataron

Futuro simple o Futuro

percatare
percatares
percatare
percatáremos
percatareis / percataren
percataren

IMPERATIVO
percata (tú) / percatá (vos)
percatad (vosotros) / percaten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE