Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

acoclarse

Participio

acoclado

Gerundio

acoclándome, acoclándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me acoclo
te acoclas / te acoclás
se acocla
nos acoclamos
os acocláis / se acoclan
se acoclan

Futuro simple o Futuro

me acoclaré
te acoclarás
se acoclará
nos acoclaremos
os acoclaréis / se acoclarán
se acoclarán

Presente

me acocle
te acocles
se acocle
nos acoclemos
os acocléis / se acoclen
se acoclen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me acoclaba
te acoclabas
se acoclaba
nos acoclábamos
os acoclabais / se acoclaban
se acoclaban

Condicional simple o Pospretérito

me acoclaría
te acoclarías
se acoclaría
nos acoclaríamos
os acoclaríais / se acoclarían
se acoclarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me acoclara o me acoclase
te acoclaras o te acoclases
se acoclara o se acoclase
nos acocláramos o nos acoclásemos
os acoclarais u os acoclaseis / se acoclaran o se acoclasen
se acoclaran o se acoclasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me acoclé
te acoclaste
se acocló
nos acoclamos
os acoclasteis / se acoclaron
se acoclaron

Futuro simple o Futuro

me acoclare
te acoclares
se acoclare
nos acocláremos
os acoclareis / se acoclaren
se acoclaren

IMPERATIVO
acóclate (tú) / acoclate (vos)
acoclaos (vosotros) / acóclense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE