Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

avejentar

Participio

avejentado

Gerundio

avejentando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

avejento
avejentas / avejentás
avejenta
avejentamos
avejentáis / avejentan
avejentan

Futuro simple o Futuro

avejentaré
avejentarás
avejentará
avejentaremos
avejentaréis / avejentarán
avejentarán

Presente

avejente
avejentes
avejente
avejentemos
avejentéis / avejenten
avejenten

Pretérito imperfecto o Copretérito

avejentaba
avejentabas
avejentaba
avejentábamos
avejentabais / avejentaban
avejentaban

Condicional simple o Pospretérito

avejentaría
avejentarías
avejentaría
avejentaríamos
avejentaríais / avejentarían
avejentarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

avejentara o avejentase
avejentaras o avejentases
avejentara o avejentase
avejentáramos o avejentásemos
avejentarais o avejentaseis / avejentaran o avejentasen
avejentaran o avejentasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

avejenté
avejentaste
avejentó
avejentamos
avejentasteis / avejentaron
avejentaron

Futuro simple o Futuro

avejentare
avejentares
avejentare
avejentáremos
avejentareis / avejentaren
avejentaren

IMPERATIVO
avejenta (tú) / avejentá (vos)
avejentad (vosotros) / avejenten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE