Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

contorcerse

Participio

contorcido

Gerundio

contorciéndome, contorciéndote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me contuerzo
te contuerces / te contorcés
se contuerce
nos contorcemos
os contorcéis / se contuercen
se contuercen

Futuro simple o Futuro

me contorceré
te contorcerás
se contorcerá
nos contorceremos
os contorceréis / se contorcerán
se contorcerán

Presente

me contuerza
te contuerzas
se contuerza
nos contorzamos
os contorzáis / se contuerzan
se contuerzan

Pretérito imperfecto o Copretérito

me contorcía
te contorcías
se contorcía
nos contorcíamos
os contorcíais / se contorcían
se contorcían

Condicional simple o Pospretérito

me contorcería
te contorcerías
se contorcería
nos contorceríamos
os contorceríais / se contorcerían
se contorcerían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me contorciera o me contorciese
te contorcieras o te contorcieses
se contorciera o se contorciese
nos contorciéramos o nos contorciésemos
os contorcierais u os contorcieseis / se contorcieran o se contorciesen
se contorcieran o se contorciesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me contorcí
te contorciste
se contorció
nos contorcimos
os contorcisteis / se contorcieron
se contorcieron

Futuro simple o Futuro

me contorciere
te contorcieres
se contorciere
nos contorciéremos
os contorciereis / se contorcieren
se contorcieren

IMPERATIVO
contuércete (tú) / contorcete (vos)
contorceos (vosotros) / contuérzanse (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE