Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

calamonarse

Participio

calamonado

Gerundio

calamonándome, calamonándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me calamono
te calamonas / te calamonás
se calamona
nos calamonamos
os calamonáis / se calamonan
se calamonan

Futuro simple o Futuro

me calamonaré
te calamonarás
se calamonará
nos calamonaremos
os calamonaréis / se calamonarán
se calamonarán

Presente

me calamone
te calamones
se calamone
nos calamonemos
os calamonéis / se calamonen
se calamonen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me calamonaba
te calamonabas
se calamonaba
nos calamonábamos
os calamonabais / se calamonaban
se calamonaban

Condicional simple o Pospretérito

me calamonaría
te calamonarías
se calamonaría
nos calamonaríamos
os calamonaríais / se calamonarían
se calamonarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me calamonara o me calamonase
te calamonaras o te calamonases
se calamonara o se calamonase
nos calamonáramos o nos calamonásemos
os calamonarais u os calamonaseis / se calamonaran o se calamonasen
se calamonaran o se calamonasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me calamoné
te calamonaste
se calamonó
nos calamonamos
os calamonasteis / se calamonaron
se calamonaron

Futuro simple o Futuro

me calamonare
te calamonares
se calamonare
nos calamonáremos
os calamonareis / se calamonaren
se calamonaren

IMPERATIVO
calamónate (tú) / calamonate (vos)
calamonaos (vosotros) / calamónense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE