Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

descamar

Participio

descamado

Gerundio

descamando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

descamo
descamas / descamás
descama
descamamos
descamáis / descaman
descaman

Futuro simple o Futuro

descamaré
descamarás
descamará
descamaremos
descamaréis / descamarán
descamarán

Presente

descame
descames
descame
descamemos
descaméis / descamen
descamen

Pretérito imperfecto o Copretérito

descamaba
descamabas
descamaba
descamábamos
descamabais / descamaban
descamaban

Condicional simple o Pospretérito

descamaría
descamarías
descamaría
descamaríamos
descamaríais / descamarían
descamarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

descamara o descamase
descamaras o descamases
descamara o descamase
descamáramos o descamásemos
descamarais o descamaseis / descamaran o descamasen
descamaran o descamasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

descamé
descamaste
descamó
descamamos
descamasteis / descamaron
descamaron

Futuro simple o Futuro

descamare
descamares
descamare
descamáremos
descamareis / descamaren
descamaren

IMPERATIVO
descama (tú) / descamá (vos)
descamad (vosotros) / descamen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE