Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

condonar

Participio

condonado

Gerundio

condonando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

condono
condonas / condonás
condona
condonamos
condonáis / condonan
condonan

Futuro simple o Futuro

condonaré
condonarás
condonará
condonaremos
condonaréis / condonarán
condonarán

Presente

condone
condones
condone
condonemos
condonéis / condonen
condonen

Pretérito imperfecto o Copretérito

condonaba
condonabas
condonaba
condonábamos
condonabais / condonaban
condonaban

Condicional simple o Pospretérito

condonaría
condonarías
condonaría
condonaríamos
condonaríais / condonarían
condonarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

condonara o condonase
condonaras o condonases
condonara o condonase
condonáramos o condonásemos
condonarais o condonaseis / condonaran o condonasen
condonaran o condonasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

condoné
condonaste
condonó
condonamos
condonasteis / condonaron
condonaron

Futuro simple o Futuro

condonare
condonares
condonare
condonáremos
condonareis / condonaren
condonaren

IMPERATIVO
condona (tú) / condoná (vos)
condonad (vosotros) / condonen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE