Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

compungir

Participio

compungido

Gerundio

compungiendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

compungís
compungimos
compungís /

Futuro simple o Futuro

compungiré
compungirás
compungirá
compungiremos
compungiréis / compungirán
compungirán

Pretérito imperfecto o Copretérito

compungía
compungías
compungía
compungíamos
compungíais / compungían
compungían

Condicional simple o Pospretérito

compungiría
compungirías
compungiría
compungiríamos
compungiríais / compungirían
compungirían

Pretérito imperfecto o Pretérito

compungiera o compungiese
compungieras o compungieses
compungiera o compungiese
compungiéramos o compungiésemos
compungierais o compungieseis / compungieran o compungiesen
compungieran o compungiesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

compungí
compungiste
compungió
compungimos
compungisteis / compungieron
compungieron

Futuro simple o Futuro

compungiere
compungieres
compungiere
compungiéremos
compungiereis / compungieren
compungieren

IMPERATIVO
compungí (vos)
compungid (vosotros)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE