Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

enverar

Participio

enverado

Gerundio

enverando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

envero
enveras / enverás
envera
enveramos
enveráis / enveran
enveran

Futuro simple o Futuro

enveraré
enverarás
enverará
enveraremos
enveraréis / enverarán
enverarán

Presente

envere
enveres
envere
enveremos
enveréis / enveren
enveren

Pretérito imperfecto o Copretérito

enveraba
enverabas
enveraba
enverábamos
enverabais / enveraban
enveraban

Condicional simple o Pospretérito

enveraría
enverarías
enveraría
enveraríamos
enveraríais / enverarían
enverarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

enverara o enverase
enveraras o enverases
enverara o enverase
enveráramos o enverásemos
enverarais o enveraseis / enveraran o enverasen
enveraran o enverasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

enveré
enveraste
enveró
enveramos
enverasteis / enveraron
enveraron

Futuro simple o Futuro

enverare
enverares
enverare
enveráremos
enverareis / enveraren
enveraren

IMPERATIVO
envera (tú) / enverá (vos)
enverad (vosotros) / enveren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE