Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

infamar

Participio

infamado

Gerundio

infamando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

infamo
infamas / infamás
infama
infamamos
infamáis / infaman
infaman

Futuro simple o Futuro

infamaré
infamarás
infamará
infamaremos
infamaréis / infamarán
infamarán

Presente

infame
infames
infame
infamemos
infaméis / infamen
infamen

Pretérito imperfecto o Copretérito

infamaba
infamabas
infamaba
infamábamos
infamabais / infamaban
infamaban

Condicional simple o Pospretérito

infamaría
infamarías
infamaría
infamaríamos
infamaríais / infamarían
infamarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

infamara o infamase
infamaras o infamases
infamara o infamase
infamáramos o infamásemos
infamarais o infamaseis / infamaran o infamasen
infamaran o infamasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

infamé
infamaste
infamó
infamamos
infamasteis / infamaron
infamaron

Futuro simple o Futuro

infamare
infamares
infamare
infamáremos
infamareis / infamaren
infamaren

IMPERATIVO
infama (tú) / infamá (vos)
infamad (vosotros) / infamen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE