Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rectar

Participio

rectado

Gerundio

rectando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

recto
rectas / rectás
recta
rectamos
rectáis / rectan
rectan

Futuro simple o Futuro

rectaré
rectarás
rectará
rectaremos
rectaréis / rectarán
rectarán

Presente

recte
rectes
recte
rectemos
rectéis / recten
recten

Pretérito imperfecto o Copretérito

rectaba
rectabas
rectaba
rectábamos
rectabais / rectaban
rectaban

Condicional simple o Pospretérito

rectaría
rectarías
rectaría
rectaríamos
rectaríais / rectarían
rectarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rectara o rectase
rectaras o rectases
rectara o rectase
rectáramos o rectásemos
rectarais o rectaseis / rectaran o rectasen
rectaran o rectasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

recté
rectaste
rectó
rectamos
rectasteis / rectaron
rectaron

Futuro simple o Futuro

rectare
rectares
rectare
rectáremos
rectareis / rectaren
rectaren

IMPERATIVO
recta (tú) / rectá (vos)
rectad (vosotros) / recten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE