Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

ensotarse

Participio

ensotado

Gerundio

ensotándome, ensotándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me ensoto
te ensotas / te ensotás
se ensota
nos ensotamos
os ensotáis / se ensotan
se ensotan

Futuro simple o Futuro

me ensotaré
te ensotarás
se ensotará
nos ensotaremos
os ensotaréis / se ensotarán
se ensotarán

Presente

me ensote
te ensotes
se ensote
nos ensotemos
os ensotéis / se ensoten
se ensoten

Pretérito imperfecto o Copretérito

me ensotaba
te ensotabas
se ensotaba
nos ensotábamos
os ensotabais / se ensotaban
se ensotaban

Condicional simple o Pospretérito

me ensotaría
te ensotarías
se ensotaría
nos ensotaríamos
os ensotaríais / se ensotarían
se ensotarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me ensotara o me ensotase
te ensotaras o te ensotases
se ensotara o se ensotase
nos ensotáramos o nos ensotásemos
os ensotarais u os ensotaseis / se ensotaran o se ensotasen
se ensotaran o se ensotasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me ensoté
te ensotaste
se ensotó
nos ensotamos
os ensotasteis / se ensotaron
se ensotaron

Futuro simple o Futuro

me ensotare
te ensotares
se ensotare
nos ensotáremos
os ensotareis / se ensotaren
se ensotaren

IMPERATIVO
ensótate (tú) / ensotate (vos)
ensotaos (vosotros) / ensótense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE