Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

campanear

Participio

campaneado

Gerundio

campaneando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

campaneo
campaneas / campaneás
campanea
campaneamos
campaneáis / campanean
campanean

Futuro simple o Futuro

campanearé
campanearás
campaneará
campanearemos
campanearéis / campanearán
campanearán

Presente

campanee
campanees
campanee
campaneemos
campaneéis / campaneen
campaneen

Pretérito imperfecto o Copretérito

campaneaba
campaneabas
campaneaba
campaneábamos
campaneabais / campaneaban
campaneaban

Condicional simple o Pospretérito

campanearía
campanearías
campanearía
campanearíamos
campanearíais / campanearían
campanearían

Pretérito imperfecto o Pretérito

campaneara o campanease
campanearas o campaneases
campaneara o campanease
campaneáramos o campaneásemos
campanearais o campaneaseis / campanearan o campaneasen
campanearan o campaneasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

campaneé
campaneaste
campaneó
campaneamos
campaneasteis / campanearon
campanearon

Futuro simple o Futuro

campaneare
campaneares
campaneare
campaneáremos
campaneareis / campanearen
campanearen

IMPERATIVO
campanea (tú) / campaneá (vos)
campanead (vosotros) / campaneen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE