Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rucar

Participio

rucado

Gerundio

rucando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

ruco
rucas / rucás
ruca
rucamos
rucáis / rucan
rucan

Futuro simple o Futuro

rucaré
rucarás
rucará
rucaremos
rucaréis / rucarán
rucarán

Presente

ruque
ruques
ruque
ruquemos
ruquéis / ruquen
ruquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

rucaba
rucabas
rucaba
rucábamos
rucabais / rucaban
rucaban

Condicional simple o Pospretérito

rucaría
rucarías
rucaría
rucaríamos
rucaríais / rucarían
rucarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rucara o rucase
rucaras o rucases
rucara o rucase
rucáramos o rucásemos
rucarais o rucaseis / rucaran o rucasen
rucaran o rucasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

ruqué
rucaste
rucó
rucamos
rucasteis / rucaron
rucaron

Futuro simple o Futuro

rucare
rucares
rucare
rucáremos
rucareis / rucaren
rucaren

IMPERATIVO
ruca (tú) / rucá (vos)
rucad (vosotros) / ruquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE