Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

derrubiar

Participio

derrubiado

Gerundio

derrubiando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

derrubio
derrubias / derrubiás
derrubia
derrubiamos
derrubiáis / derrubian
derrubian

Futuro simple o Futuro

derrubiaré
derrubiarás
derrubiará
derrubiaremos
derrubiaréis / derrubiarán
derrubiarán

Presente

derrubie
derrubies
derrubie
derrubiemos
derrubiéis / derrubien
derrubien

Pretérito imperfecto o Copretérito

derrubiaba
derrubiabas
derrubiaba
derrubiábamos
derrubiabais / derrubiaban
derrubiaban

Condicional simple o Pospretérito

derrubiaría
derrubiarías
derrubiaría
derrubiaríamos
derrubiaríais / derrubiarían
derrubiarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

derrubiara o derrubiase
derrubiaras o derrubiases
derrubiara o derrubiase
derrubiáramos o derrubiásemos
derrubiarais o derrubiaseis / derrubiaran o derrubiasen
derrubiaran o derrubiasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

derrubié
derrubiaste
derrubió
derrubiamos
derrubiasteis / derrubiaron
derrubiaron

Futuro simple o Futuro

derrubiare
derrubiares
derrubiare
derrubiáremos
derrubiareis / derrubiaren
derrubiaren

IMPERATIVO
derrubia (tú) / derrubiá (vos)
derrubiad (vosotros) / derrubien (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE