Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

desoír

Participio

desoído

Gerundio

desoyendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

desoigo
desoyes / desoís
desoye
desoímos
desoís / desoyen
desoyen

Futuro simple o Futuro

desoiré
desoirás
desoirá
desoiremos
desoiréis / desoirán
desoirán

Presente

desoiga
desoigas
desoiga
desoigamos
desoigáis / desoigan
desoigan

Pretérito imperfecto o Copretérito

desoía
desoías
desoía
desoíamos
desoíais / desoían
desoían

Condicional simple o Pospretérito

desoiría
desoirías
desoiría
desoiríamos
desoiríais / desoirían
desoirían

Pretérito imperfecto o Pretérito

desoyera o desoyese
desoyeras o desoyeses
desoyera o desoyese
desoyéramos o desoyésemos
desoyerais o desoyeseis / desoyeran o desoyesen
desoyeran o desoyesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

desoí
desoíste
desoyó
desoímos
desoísteis / desoyeron
desoyeron

Futuro simple o Futuro

desoyere
desoyeres
desoyere
desoyéremos
desoyereis / desoyeren
desoyeren

IMPERATIVO
desoye (tú) / desoí (vos)
desoíd (vosotros) / desoigan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE