Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

trascordarse

Participio

trascordado

Gerundio

trascordándome, trascordándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me trascuerdo
te trascuerdas / te trascordás
se trascuerda
nos trascordamos
os trascordáis / se trascuerdan
se trascuerdan

Futuro simple o Futuro

me trascordaré
te trascordarás
se trascordará
nos trascordaremos
os trascordaréis / se trascordarán
se trascordarán

Presente

me trascuerde
te trascuerdes
se trascuerde
nos trascordemos
os trascordéis / se trascuerden
se trascuerden

Pretérito imperfecto o Copretérito

me trascordaba
te trascordabas
se trascordaba
nos trascordábamos
os trascordabais / se trascordaban
se trascordaban

Condicional simple o Pospretérito

me trascordaría
te trascordarías
se trascordaría
nos trascordaríamos
os trascordaríais / se trascordarían
se trascordarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me trascordara o me trascordase
te trascordaras o te trascordases
se trascordara o se trascordase
nos trascordáramos o nos trascordásemos
os trascordarais u os trascordaseis / se trascordaran o se trascordasen
se trascordaran o se trascordasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me trascordé
te trascordaste
se trascordó
nos trascordamos
os trascordasteis / se trascordaron
se trascordaron

Futuro simple o Futuro

me trascordare
te trascordares
se trascordare
nos trascordáremos
os trascordareis / se trascordaren
se trascordaren

IMPERATIVO
trascuérdate (tú) / trascordate (vos)
trascordaos (vosotros) / trascuérdense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE