Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

adonizarse

Participio

adonizado

Gerundio

adonizándome, adonizándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me adonizo
te adonizas / te adonizás
se adoniza
nos adonizamos
os adonizáis / se adonizan
se adonizan

Futuro simple o Futuro

me adonizaré
te adonizarás
se adonizará
nos adonizaremos
os adonizaréis / se adonizarán
se adonizarán

Presente

me adonice
te adonices
se adonice
nos adonicemos
os adonicéis / se adonicen
se adonicen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me adonizaba
te adonizabas
se adonizaba
nos adonizábamos
os adonizabais / se adonizaban
se adonizaban

Condicional simple o Pospretérito

me adonizaría
te adonizarías
se adonizaría
nos adonizaríamos
os adonizaríais / se adonizarían
se adonizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me adonizara o me adonizase
te adonizaras o te adonizases
se adonizara o se adonizase
nos adonizáramos o nos adonizásemos
os adonizarais u os adonizaseis / se adonizaran o se adonizasen
se adonizaran o se adonizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me adonicé
te adonizaste
se adonizó
nos adonizamos
os adonizasteis / se adonizaron
se adonizaron

Futuro simple o Futuro

me adonizare
te adonizares
se adonizare
nos adonizáremos
os adonizareis / se adonizaren
se adonizaren

IMPERATIVO
adonízate (tú) / adonizate (vos)
adonizaos (vosotros) / adonícense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE